Αξιοθέατα

Το Πατρινό Καρναβάλι είναι μια πρόκληση συλλογικών δράσεων που από τη φύση τους μπορούν να ανατρέψουν διαθέσεις και στερεότυπα. Εξέχουσα ικανότητά του, να μετατρέπει την γκριμάτσα σε πλατύ χαμόγελο, την έμπνευση σε δημιουργία, την καλλιτεχνική ανησυχία σε πρωτότυπες και ευρηματικές εκδηλώσεις, καθώς η ευγενής άμιλλα, το κέφι, η ανιδιοτέλεια και η αυτόβουλη εθελοντική δράση μπολιάζουν όλες τις ηλικίες στη μαγική εμπειρία της συμμετοχής. Το Πατρινό Καρναβάλι είναι μια κυψέλη χαράς, νέων ιδεών, αυθόρμητης έκφρασης και δημιουργικής διεξόδου για όσους γευτούν λίγο από το μέλι του. Είναι η μεγαλύτερη αποκριάτικη εκδήλωση στην Ελλάδα, κι ένα από τα σημαντικότερα καρναβάλια στην Ευρώπη όπου αναπτύσσονται δεκάδες φαντασμαγορικά και εντυπωσιακά χάπενινγκ, θεατρικά δρώμενα, χοροί, παρελάσεις και παιχνίδια από τη ημέρα της Τελετής Έναρξης μέχρι και την Τελετή Λήξης. Η ΓΕΝΝΗΣΗ Ο ιστορικός ερευνητής Νίκος Πολίτης προσδιορίζει τις πρώτες αποκριάτικες εκδηλώσεις στα μέσα του 19ου αιώνα, που ήσαν κυρίως χοροί σε σπίτια και σε δημόσιους χορούς. Σε αυτές κυριαρχούσαν οι ελληνικοί δημοτικοί χοροί, αλλά και οι Ευρωπαϊκοί της εποχής, όπως πόλκα, μαζούρκα, καντρίλιες και βαλς. Πρώτος αποκριάτικος χορός έχει καταγραφεί αυτός που έγινε το 1829 στο σπίτι του Πατρινού εμπόρου Μωρέτη. Στις λαϊκές γειτονιές όμως της πόλης τα πράγματα ήταν πιο απλά και πιο αυθόρμητα […]

Το κάστρο του Ρίου (ή και Καστέλι της Πάτρας ή Καστέλι του Μωριά) βρίσκεται σε παραθαλάσσια θέση στην Αχαϊα στο Ρίο. Σήμερα δίπλα στο κάστρο βρίσκεται η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, δεξιά και αριστερά του η ανατολική και δυτική προβλήτα των φέρυ μποτ.   Χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις και είναι τουριστικά επισκέψιμο.     Κατασκευάστηκε από τον Σουλτάνο Βογιαζητ Β το 1499 πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Ποσειδώνα, μέσα σε τρεις μόλις μήνες. Μαζί με το απέναντι κάστρο του Αντιρρίου και με την δύναμη πυρός που είχαν έλεγχαν το θαλάσσιο πέρασμα, αποτελούσαν για τους Οθωμανούς τα «Μικρά Δαρδανέλια», σε μια τοποθεσία που οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν «σιαγόνες του Κορινθιακού».

Η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου ή, επίσημα, Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» είναι καλωδιωτή γέφυρα που ολοκληρώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία το 2004 μέσω της οποίας επιτεύχθηκε τόσο η σύζευξη μεταξύ του Ρίου (προάστιο της Πατρας) και του Αντιρρίου όσο και η σύνδεση της Πελοποννήσου με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα και προς τα πάνω και ευρύτερα με το υπόλοιπο της Ευρώπης. Αποτελεί τμήμα της Ιόνιας Οδού (Α5) και της Ευρωπαϊκης Οδού 55 (Ε55) και κατασκευάστηκε από την Γαλλική εταιρεία Vinci. Ενώ συχνά το μήκος μιας γέφυρας τέτοιου τύπου αναφέρεται ότι είναι το σύνολο των καταστρωμάτων της, στην πραγματικότητα επιστημονικά κατά την στατική ανάλυση (και σε κάποιες διεθνείς λίστες μεγαλύτερων γεφυρών), το ενεργό της μήκος θεωρείται μόνο το μεγαλύτερο από τα οδοστρώματα κάτω από ένα «κατάρτι» (κάνοντας έτσι τη γέφυρα μικρότερη). Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.883 μέτρα (βλέπε σχεδιάγραμμα παρακάτω). Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από […]

Ο οδοντωτός Διακοπτού – Καλαβρύτων αποτελεί ένα τουριστικό αξιοθέατο. Το τραίνο έχει τη δυνατότητα να «σκαρφαλώνει» ψηλά, στις μεγάλες κλίσεις του εδάφους, μέσα από περιοχές με ξεχωριστό ενδιαφέρον περιήγησης. Με μια μοναδική διαδρομή περίπου μιας ώρας που ξεκινά από το Διακοπτό, ο οδοντωτός διασχίζει το φαράγγι του Βουραϊκού, περνά από το χωριό Ζαχλωρού και καταλήγει στα Καλάβρυτα. Η διαδρομή 22 χιλιομέτρων που διανύει πραγματοποιείται με ταχύτητα που κυμαίνεται από 30 έως 40 χλμ/ώρα στην απλή γραμμή και από 6 έως 15 χλμ/ώρα στο οδοντωτό κομμάτι. Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι οδοντωτό στα σημεία όπου λόγω της μορφολογίας του εδάφους υπάρχουν μεγάλες κλίσεις. Ο χαρακτηρισμός «οδοντωτός», όπως είναι προφανές, προέρχεται από τα «δόντια» που χρησιμοποιούν οι αμαξοστοιχίες του τύπου αυτού και τις βοηθούν να σκαρφαλώνουν στις μεγάλες κλίσεις. Η αμαξοστοιχία είναι ειδικά κατασκευασμένη, ώστε η οδόντωση να προσαρμόζεται στα σημεία της γραμμής όπου αυτό επιβάλλεται, τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο της διαδρομής. Διαδρομή Διανύει 22 χιλιόμετρα διαδρομής και αναρριχάται σε υψόμετρο 750 μέτρων. Το δρομολόγιο διαρκεί περίπου μία ώρα, με σταθμό αναχώρησης το Διακοπτό και σταθμό άφιξης τα Καλάβρυτα. Στη διαδρομή πραγματοποιείται ενδιάμεση στάση στο Μεγάλο Σπήλαιο. Η διαδρομή περνά μέσα στο φαράγγι πλάι στο Βουραϊκό, το ποτάμι που δημιουργεί […]

Το Δημοτικό Σχολείο Καλαβρύτων κτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, άρχισε να λειτουργεί το 1906. Αποτελεί δείγμα τετρατάξιου σχολείου με νεοκλασικά μορφολογικά στοιχεία και συγκεκριμένη τυπολογία. Κτίστηκε σύμφωνα με το πρώτο κρατικό πρόγραμμα ανέγερσης σχολικών κτιρίων το οποίο διαμορφώθηκε από τον μηχανικό του Υπουργείου Παιδείας Δημήτριο Καλλία και θεσμοθετήθηκε με το Νόμο ΒΤΜΘ/1895. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του διέθετε δασκάλους για όλες τις τάξεις και ήταν εφοδιασμένο με εποπτικά μέσα για τη διδασκαλία των ιστορικών, γλωσσικών, τεχνικών και πρακτικών μαθημάτων. Κατά την περίοδο της Κατοχής διέκοψε τη λειτουργία του. Χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο μόνο από το Σεπτέμβριο μέχρι το Δεκέμβριο του 1943. Αυτή ήταν η μικρότερη σχολική χρονιά στη μακρόχρονη συμβολή του στην εκπαίδευση. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 κάηκε ολοσχερώς από την πυρκαγιά που προκάλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές. Μετά την απελευθέρωση ανακατασκευάστηκε σύμφωνα με το αρχικό του σχέδιο. Επαναλειτούργησε το 1955. Το 1986 κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού και αποφασίστηκε να στεγάσει το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Το Δημοτικό Σχολείο Καλαβρύτων ήταν ένα από τα πιο ευρύχωρα δημόσια κτίρια της πόλης με μεγάλο προαύλιο χώρο. Κατά την περίοδο της Κατοχής από το 1941 έως το τέλος του Απριλίου 1943, επιτάχθηκε από τους Ιταλούς και μετατράπηκε […]

4,5 χιλιόμετρα από την πόλη των Καλαβρύτων χωμένη μέσα στα δέντρα είναι φυτεμένη η ιστορική μόνη της Αγίας Λαύρας. Δεξιά της κύριας εισόδου του περιβόλου της μονής βρίσκεται το εκκλησάκι που εκεί κηρύχθηκε και ευλογήθηκε η επανάσταση από το Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό κατά την εορτή του Ευαγγελισμού του 1821. Το λάβαρο που υψώθηκε σήμερα φυλάσσεται διάτρητο από σφαίρες στην τρίτη μονή που χτίστηκε μετά την επανάσταση γιατί τη δεύτερη την έκαψε ο Ιμπραήμ και σώθηκε μόνο το καθολικό της .Και η τρίτη μονή καταστράφηκε από σεισμό, πυρκαγιές και από τους Γερμανούς το 1943, αλλά ξαναχτίστηκε. Διασώθηκαν ακόμη το πολύτιμο αδαμαντοκόλλητο Ευαγγέλιο Δώρο της Αικατερίνης της Μεγάλης, τα άμφια και η ποιμενική ράβδος του Παλαιού Πατρών Γερμανού. Την συλλογή συμπληρώνει μεγάλος αριθμός σταυρών από πολύτιμους λίθους και αλλά σημαντικά αντικείμενα λατρείας. Από τη μεγάλη συλλογή των εικόνων ξεχωρίζει η χρονολογημένη στα 1600 εικόνα του Άγιου Παντελεήμονα. Κάθε χρόνο 25 Μαρτίου πραγματοποιούνται οι εορταστικές εκδηλώσεις με σημαντικότερη την αναπαράσταση της συνέλευσης των οπλαρχηγών και την ύψωση του λαβάρου της επανάστασης. Ώρες Λειτουργίας Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας:   Χειμερινό Ωράριο: Καθημερινά 10:00-13:00 & 15:00-16:00. Θερινό Ωράριο: Καθημερινά 10:00-13:00 & 16:00-17:00. Τηλέφωνο: 26920 22363.

Το τηλεσκόπιο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με το όνομα «ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ» είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο των Βαλκανίων και το δεύτερο μεγαλύτερο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή «Νεραϊδόραχη» του Χελμού σε υψόμετρο 2.340 μ. Ονομάστηκε Αρίσταρχος προς τιμή του αρχαίου Έλληνα αστρονόμου Αρίσταρχο.   Μερικά χαρακτηριστικά του τηλεσκοπίου είναι το μεγάλο οπτικό πεδίο που είναι ιδανικό για συμμετοχή σε διεθνή προγράμματα, η πολύ καλή ποιότητα οπτικών τα οποία έχουν ευκρίνεια ειδώλων, δυνατότητα τηλεχειρισμού και προγραμματιζόμενη λειτουργία μέσω δικτύου από την έδρα του Αστεροσκοπείου στην Αθήνα ή και από άλλα συνεργαζόμενα Αστεροσκοπεία της Ελλάδας ή και του εξωτερικού, εξοπλισμός με υπερσύγχρονα αστρονομικά όργανα, όπως κάμερες CCD και φασματογράφοι υψηλής και ενδιάμεσης ευκρίνειας.   Οι λόγοι που προτιμήθηκε η κορυφή του Χελμού για ένα τόσο σύγχρονο και σημαντικό εγχείρημα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών είναι ότι υπάρχει παροχή λειτουργικής υποδομής λόγω της εγκατάστασης του Χιονοδρομικού Κέντρου όπου είναι εύκολη η οδική πρόσβαση, παροχή ρεύματος και τηλεφώνου, δεν υποφέρει από φωτορρύπανση των πόλεων αφού οι μεγάλες πόλεις βρίσκονται πίσω από τα βουνά. Επίσης είναι μια από τις σκοτεινότερες περιοχές της Ευρώπης, το τηλεσκόπιο είναι πάνω από τα σύννεφα σε μεγάλο ποσοστό ετησίως και μπορεί να παρατηρεί είδωλα τα οποία είναι εξαιρετικής ποιότητας. Ακόμη, […]

Το Σπήλαιο Λιμνών βρίσκεται στο δρόμο Καλαβρύτων – Κλειτορίας σε υψόμετρο 827 μέτρων. Απέχει από τα Καλάβρυτα 17χλμ και 9χλμ από την Κλειτορία. Ο δρόμος περνά λίγα μόλις μέτρα από την τεχνική είσοδο του σπηλαίου και ακριβώς δίπλα από την φυσική. Το σπήλαιο των λιμνών εντυπωσιάζει τον επισκέπτη ακόμη και με το όνομα του. Λίμνες στο εσωτερικό του σπηλαίου δεν είναι κάτι συνηθισμένο ούτε παγκόσμια, ούτε για τον Ελλαδικό χώρο, όπου αποτελεί μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο.   Από υδρολογική άποψη το σπήλαιο μπορεί να χωριστεί σε 3 τμήματα: Το πρώτο τμήμα είναι ξηρό έχει μήκος 80μ. Περίπου και το δάπεδο του είναι οριζόντιο καλυμμένο από παχύ στρώμα ερυθράς γης. Το δεύτερο τμήμα έχει μήκος 700μ. Με κύριο χαρακτηριστικό τις διαδοχικές λίμνες. Το τρίτο και μεγαλύτερο τμήμα είναι μήκους 50μ. Το σπήλαιο είναι σπάνιο φυσικό δημιούργημα. Εκτός από τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους τις μυστηριώδεις στοές και τους υπέροχους σταλακτίτες έχει το μοναδικό προνόμιο που δεν υπάρχει σε άλλο σπήλαιο. Είναι οι αλλεπάλληλες κλιμακωτές σε τρεις ορόφους λίμνες που το καθιστούν μοναδικό στον κόσμο. Το εξερευνημένο μήκος είναι 1980 μ. Το αξιοποιημένο μέρος του σπηλαίου είναι προς το παρόν 500 μ. Ο επισκέπτης μπαίνει από τεχνητή σήραγγα και καταλήγει κατευθείαν στο δεύτερο όροφο. Το […]

Ο Βουραϊκός ποταμός πηγάζει από τα βουνά των Καλαβρύτων ανάμεσα στις ανατολικές προεκτάσεις του Ερύμανθου και δυτικές του Χελμού και ρέει με βόρεια κατεύθυνση στα δυτικά του νόμου Αχαΐας. Το μήκος του είναι περίπου 40χλμ. Μετά τα Καλάβρυτα ο Βουραϊκός έχει ανοίξει βαθύ και απόκρημνο φαράγγι μέσα στο οποίο κινείται ο οδοντωτός σιδηρόδρομος που συνδέει τα Καλάβρυτα με το Διακοπτό. Κατά τον μύθο ο Ηρακλής αγαπούσε την Βούδα κόρη του Νεφεληγερέτη και της Ελίκης κι άνοιξε το πέρασμα για να φτάσει κάτω στη θάλασσα και να τη συναντήσει. Από αυτήν πήρε και το όνομα του ο Βουραϊκός ποταμός.

Ένα από τα ξεχωριστά μνημεία της πόλης και Ιερό Προσκύνημα είναι ο Τόπος Θυσίας, στο λόφο του Καπή, που βρίσκεται ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων (500 μέτρα από το κέντρο), στο δρόμο προς Χιονοδρομικό Κέντρο.Στη Ράχη του Καπή οδηγήθηκαν οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω από τους Γερμανούς κατακτητές στις 13 Δεκεμβρίου 1943, όπου και τους εκτέλεσαν.Σήμερα στη ράχη του Καπή βρίσκεται ένας μεγάλος Σταυρός που θυμίζει το αποτρόπαιο έγκλημα. Στις στήλες που περιβάλλουν τον κεντρικό χώρο αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών των Εκτελεσθέντων. Στην κατακόμβη είναι αναρτημένα μικρά καντήλια ισάριθμα με τις οικογένειες των εκτελεσθέντων.Παράπλευρα της κατακόμβης δεσπόζει το πέτρινο γλυπτό της πονεμένης μάνας, έμβλημα του Δήμου και σύμβολο της ανθρώπινης καρτερικότητας που φιλοτέχνησε η τότε σπουδάστρια της σχολής Καλών Τεχνών Άννα Βαφεία. Έχει συμβολικό χαρακτήρα για τις γυναίκες ηρωίδες των Καλαβρύτων (τη Μάνα, την αδελφή, τη γιαγιά, την κόρη) που με υπερπροσπάθεια αγωνίστηκαν να ξαναστήσουν την ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη.Κάθε χρόνο στις 13 Δεκεμβρίου, μετά το μνημόσυνο στον καθεδρικό ναό της πόλης καταλήγει η πένθιμη πομπή στον Τόπο Θυσίας, όπου τελείται επιμνημόσυνη δέηση και προσκλητήριο Πεσόντων.

Σε απόσταση 10 χιλιόμετρα από την πόλη των Καλαβρύτων βρίσκεται η μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Σε έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120μ που στην κορυφή του υπάρχει ένας παμπάλαιος πύργος είναι φωλιασμένο το Μέγα Σπήλαιο. Η πρόσοψη του σπηλαίου κλείνεται από κελιά. Από τον εξώστη η θέα είναι μοναδική. Το μοναστήρι κατά την παράδοση ιδρύθηκε το 362μχ από τους μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο στη θέση που βρέθηκε η εικόνα της Παναγιάς στο βάθος της σπηλιάς εκεί όπου υπάρχει η πηγή.Η εικόνα βρέθηκε από μια βοσκοπούλα και είναι πλασμένη από κερί και μαστίχα από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Το 840 το Μέγα Σπηλαίο κάηκε από τους εικονομάχους. Το 1285 ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος το ανοικοδόμησε και από τότε αρχίζει να γίνεται ένα από τα πλουσιότερα μοναστήρια. Κάηκε για δεύτερη φορά το 1400 και για τρίτη το 1600 όποτε κάηκε η εκκλησία και η πολύτιμη βιβλιοθήκη που είχε σπάνια χειρόγραφα. Για Τετάρτη φορά κάηκε το 1934 που καταστράφηκαν όλα τα κειμήλια ανεκτίμητης αξίας. Ανοικοδομήθηκε το 1936 αλλά πυρπολήθηκε και λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς το Δεκέμβρη του 1943. Οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους 22 μοναχούς και όλο το προσωπικό της μονής και πέταξαν τα πτώματα τους από ένα γειτονικό γκρεμό. Στην αίθουσα κειμηλίων της μονής […]

Στο δεσπόζοντα λόφο βόρειας της Μονής της Αγίας Λαύρας υψώνεται το λαμπρότερο μνημείο του Έθνους. Είναι το Ηρώο των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, που θυσιάστηκαν για την ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους από τον Τουρκικό Ζυγό. Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στη σημερινή του μορφή πραγματοποιήθηκαν στις 24 Μαρτίου 1971.Το Ηρώο αποτελείται από σύνθεση τριών ανδριάντων που παριστάνουν τη συμμετοχή του κλήρου και των αγωνιστών στην Επανάσταση του 1821 και την Ελευθερία του Ελληνικού Έθνους από τον Τούρκο Κατακτητή.Κάθε χρόνο οι εκδηλώσεις εορτασμού της Εθνικής Επετείου, που διοργανώνει ο Δήμος Καλαβρύτων αρχίζουν από το Ηρώο, όπου τελείται τρισάγιο, κατάθεση στεφάνων, τήρηση ενός λεπτού σιγή, στη μνήμη των ενδόξων ηρώων και ανάκρουση εθνικού ύμνου.

Κοντά στο χωριό Πλανητέρο μέσα σε πλατανόδασος πηγάζει ο Αροάνιος ποταμός.Σχηματίζεται στην περιοχή των χωριών Πλανητέρο και Άρμπουνα από νερά της λεκάνης του Φενεού που φθάνουν εδώ από καταβόθρες. Ενισχύεται από τα μικρότερα ρέματα Λαγκάδα και Χαλίκι και ρέει με νότια κατεύθυνση ώσπου να συναντηθεί με το Λάδωνα ποταμό. Το μήκος του είναι περίπου 10 χιλιόμετρα.Επίσης η περιοχή είναι γνωστή για το πεστροφείο – ιχθυοτροφείο.Οι πήγες του Αροάνιου ποταμού στο χωριό Πλανητέρο και το δασός σε συνδυασμό με δυνατότητα φαγητού είναι μερικά μόνο από τα ελκυστικά εκείνα στοιχεία που αξίζει να επισκεφτείτε.

Ένα από τα ωραιότερα Προσκυνήματα της Ελλάδος βρίσκεται στο λιμάνι του Αίγιου, σκαρφαλωμένο σε ένα βράχο ύψους 30 μέτρων. “Νονά” του το σπήλαιο – τρύπα που φιλοξενεί το Ναό, το οποίο του χάρισε και το όνομά του. Είναι ένας μεγαλοπρεπής Ναός που από μακριά σου δίνει την εντύπωση εικόνας κολλημένης σε βράχο. Η “ιερή” ομορφιά του περιβάλλοντα χώρου συμβάλει με τη σειρά της στην επιβλητικότητα του Ναού. Λυγερόκορμα κυπαρίσσια και βαθυπράσινα, πυκνά πεύκα υποβάλουν την δυνατή παρουσία τους. 150 σκαλοπάτια γίνονται ο συνεκτικός κρίκος του Ιερού Προσκυνήματος με τον δημόσιο δρόμο. Θα ήταν “αμαρτία” να μην σταθεί κανείς στον πρόναο όπου υπάρχει και Άγιασμα που ρέει από μια μαρμάρινη κρήνη και το στόμα τριών αγγέλων. Εκεί είναι χαραγμένη η γνωστή επιγραφή η οποία διαβάζεται και ανάποδα: «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑ ΝΟΨΙΝ». Δηλαδή καθάρισε τα ανομήματά σου ειλικρινά, με μετάνοια και όχι επιφανειακά.   Η παράδοση θέλει στα μέσα του 16ου αιώνα έναν ναυαγό του Κορινθιακού κόλπου, μετά από πολλές ώρες πάλης με την οργισμένη θάλασσα, να οδηγείται στο σημείο όπου υπάρχει τώρα ο Ναός, μετά από σινιάλο, κάτι σαν φως που λαμπύριζε μέσα στη νύχτα. Σημάδι ελπίδας, σωτηρίας και στεριάς. Όταν έφτασε εκεί διαπίστωσε πως βρίσκεται μπροστά σε μια εικόνα […]

Στολίδι της περιοχής και αναμφισβήτητα πυρήνας όλου του τόπου το αρχαίο θέατρο Αιγείρας είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας μας. Ικανό να μετατρέψει στον επισκέπτη τη μαγεία του σε μέθεξη όταν γίνει αντιληπτό συτό το χαρακτηριστικό που το καθιστά μοναδικό. Το γεγονός δηλαδή ότι πρόκειται για ένα σπάνιο δείγμα αρχαίας αρχιτεκτονικού οικοδομήματος όχι κατασκευασμένο αλλά λαξευμένο κατά τα 2/3 του σε φυσικό βράχο. Τον κροκαλοπαγή βράχο που είναι και ο φυσικός βράχος της περιοχής και αποτελεί την οικοδομική υπόσταση σχεδόν όλης της Αχαΐας. Στο υπόλοιπο μέρος του κατασκευάστηκαν τα λίθινα εδώλια. Στέκει αγέρωχο με επίγνωση της μοναδικής του φύσης σε υψόμετρο 350μ. από την επιφάνεια της θάλασσας να ατενίζει το γαλάζιο της σε μια θέση χαρισματική, προσφέροντας ανεπανάληπτη θέα του Κορινθιακού κόλπου και έναν λόγο από μόνο του να το επισκεφτεί κανείς. Βρίσκεται στην βόρεια πλευρά της Αχαϊκής Αιγείρας στη θέση Παλαιόκαστρο Αιγών και θεμελιώθηκε τον 3ο αιώνα π.χ. για να ανακατασκευαστεί από τους Ρωμαίους τον 2ο αιώνα. Αποτελούσε μέρος ενός μεγαλόπνοου οικοδομικού προγράμματος που συμπεριλάμβανε την ανέγερση και άλλων μνημείων στην αρχαία αγορά της πόλης, όπως οι ναϊσκοι περιμετρικά του θεάτρου που επίσης χάρισαν σπουδαία ευρήματα κατά τις ανασκαφές. Η ανακάλυψη του ξεκίνησε το 1916 μετά από […]

Είναι η λίμνη με τα χίλια πρόσωπα που κρατά αναλλοίωτη την ομορφιά της. Είναι η λίμνη που από όποια πλευρά και να τη δεις είναι εκπληκτική. Ένα μαγικό υδάτινο βασίλειο, ένας ύμνος σε μια φύση προικισμένη. Ένα ποίημα του τόπου που θα εμπνεύσει την ρομαντική πλευρά του εαυτού σας. Η πλανεύτρα γοητεία της θα αιχμαλωτίσει την καρδιά σας και θα φωλιάσει για πάντα εκεί. Από την παλέτα των αισθήσεων η Λίμνη Τσιβλού διαλέγει τα καλύτερα χρώματα ανάλογα την εποχή. Γίνεται χρυσαφένια το φθινόπωρο κλέβοντας από το χρώμα των ξερών δέντρων. Ωχρή τον χειμώνα λόγω του αλπικού τοπίου που παρουσιάζει (για αυτό τη λένε και μικρή Ελβετία). Πολύχρωμη την άνοιξη με τις αμυγδαλιές και τη ρίγανη που είναι φυτρωμένες ολόγυρά της. Καταπράσινη το θέρος με τα τζιτζίκια να τραγουδούν το αιώνιο καλοκαίρι. “Παιδί” εξ’ ολοκλήρου της μάνας φύσης δημιουργήθηκε το 1912 όταν σημειώθηκε κατολίσθηση που έφραξε τη κοίτη του ποταμού Κράθη. Η κατολίσθηση εξαφάνισε κυριολεκτικά το χωριό Συλιβάκια, ενώ καταπλάκωσε το χωριό Τσιβλός, από όπου και πήρε τα όνομά της, φράζοντας την κοίτη του ποταμού. Τα νερά που εγκλωβίστηκαν σε μια φυσική λεκάνη είναι η αιτία δημιουργίας της λίμνης. Και αν η αιτία δημιουργίας της είναι δυσάρεστη, η απαράμιλλη ομορφιά της […]

Το Κάστρο της Ωριάς βρίσκεται στο Σαλμενίκο, στο όρος Παναχαϊκό, και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, καθώς αποτελεί το τελευταίο κάστρο που έπεσε στα χέρια των Τούρκων.Ήταν σε οχυρή θέση πάνω σε λόφο, γι’ αυτό και με τα χρόνια γύρω του αναπτύχθηκε μια μεγάλη πόλη, ενώ στη μία πλευρά υπήρχε γκρεμός, αφού περνούσε από εκεί ο ποταμός Φοίνικας.Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, στο βράχο της Ωριάς σκοτώθηκε η πριγκιποπούλα από κάποιον προδότη, ώστε να καταληφθεί το κάστρο.Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως καταφύγιο ενάντια στις πειρατικές επιδρομές και τις μουσουλμανικές επιθέσεις.Σήμερα στην περιοχή υπάρχουν ελάχιστα ερείπια από το τείχος του κάστρου και μερικά από τις κατοικίες της πόλης, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κάστρου έχει καταρρεύσει από τις κατολισθήσεις και η πρόσβαση στα ερείπια του κάστρου είναι πρακτικά αδύνατη.

Τα Ύδατα Στυγός είναι οι πηγές του ποταμού Κράθη που για χρόνια τροφοδοτούν θρύλους και λαϊκές δοξασίες, ξεπερνώντας τα όρια της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Κατά τη μυθολογία, η Στύγα ήταν Ωκεανίδα που είχε το παλάτι της στα Τάρταρα και φυλασσόταν μέρα νύχτα από άγρυπνους δράκους. Τα νερά της πηγής έβγαιναν από τα Τάρταρα και το παλάτι της. Έτσι λέγεται πως Σε αυτά ορκίζονταν όλοι οι θεοί με τον μεγαλύτερο όρκο που θα μπορούσε να κάνει ένας θεός. Εκεί εξέτιαν επίσης την ποινή τους όσοι τιμωρούνταν. Ο μύθος θέλει όποιος πίνει από τα νερά της να πεθαίνει. Ενώ επίσης πίστευαν πως μπορούσαν να λιώσουν οποιοδήποτε μέταλλο. Εκεί βούτηξε και η Θέτιδα τον Αχιλλέα για να γίνει άτρωτος. Αθάνατα, μαγικά, δηλητηριώδη τα νερά της θα τραγουδήσουν για εσάς το αλησμόνητο τραγούδι της φύσης και θα σας κάνουν να “διψάσετε” για λίγο ακόμα ομορφιά. Το αδάμαστο τοπίο με την άγρια ομορφιά του θα σας κάνει να πιστέψετε κάθε λέξη από τον μύθο του, χωρίς να αφήνει περιθώριο για αμφισβητήσεις. Ο θεόρατος γκρεμός με τον ορμητικό καταρράκτη, βρίσκεται σε υψόμετρο 2.100 μέτρα. Ο καταρράκτης πέφτει από ύψος 200μ. για να εισβάλει στη κοίτη του ποταμού Κράθη. Στη βάση του τα μαύρα βράχια του έχουν φτιάξει […]

Σε αυτό τον υδροβιότοπο κέντρο του κόσμου είναι η φύση και ο άνθρωπος υπηρέτης των άλλων έμβιων όντων και φυτών της. Αποτελεί κοινό τόπο για διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου, τα οποία μαζί με τη βλάστηση διαφυλάσσουν μια ισορροπία αξιοζήλευτη. Αυτοί είναι εδώ οι πρωταγωνιστές του φαινόμενου της ζωής που επιβεβαιώνουν το θαύμα της δημιουργίας. Αυτοί είναι οι “μικροί” αγωνιστές, που με το παράδειγμά τους μας υπενθυμίζουν το μεγαλύτερο όλων δίδαγμα πως: όταν υπάρχει σεβασμός για τη φύση, αυτή μπορεί να φροντίσει για όλους. Έτσι έχουν κερδίσει τον σεβασμό της περιοχής και των κατοίκων της που συνεχώς φροντίζουν για τη φροντίδα της.   Η μικρή λιμνοθάλασσα Αλυκής Αιγίου, βρίσκεται στα 2 χλμ ανατολικά της πόλης, στο ακρωτήρι Γύφτισσα. Αποτελεί μια τεράστια “φωλιά” για σπάνια πουλιά και είναι μια θαυμάσια οικοδέσποινα για τους παρατηρητές.   Αυτή η μεγάλη ποικιλότητα της πανίδας είναι που καθιστά τον υγρότοπο της Αλυκής ως μια ιδιαίτερη περιοχή όχι μόνο για σκοπούς μελέτης αλλά και αναψυχής. Η παρατήρηση των πουλιών είναι ιδιαίτερα δημοφιλής εδώ και πολύ εύκολη, ειδικά των χειμώνα. Ιδανική ώρα να επισκεφτεί κανείς τον υδροβιότοπο είναι το ηλιοβασίλεμα. Αυτή είναι η ώρα που θα απολαύσει ένα κρεσέντο χρωμάτων στη πυρά του νερού, την ώρα που […]

Κεντρική Σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Πάτρας είναι το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, ιστορικό κτίριο σε σχέδια του Γερμανού Αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης. Το θέατρο θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1871 και ολοκληρώθηκε το 1872. Το κόστος κατασκευής του ήταν 148.542 δραχμές ενώ ο Δήμος συμμετείχε με ποσοστό 33,61 %. Ο φάκελος των μετοχών διασώζεται στο αρχείο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Πάτρας Η πρώτη παράσταση ήταν το έργο του Giuseppe Verdi Un ballo in Maschera και δόθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1872 από Ιταλικό θίασο. Αργότερα ονομαστοί θίασοι επισκέφτηκαν την Πάτρα με σημαντικούς ηθοποιούς της εποχής ως θιασάρχες, με ρεπερτόριο του ευρωπαικού θεάτρου . Στις αρχές του 20ου αιώνα η κρίση στην αγορά σταφίδας έφερε το τέλος σε παραστάσεις ιταλικού μελοδρλάματος και από το 1910 στην σκηνή του Απόλλωνα κυριαρχούν ελληνικοί θίασοι όπως του Ανδρονόπουλου, Κοτοπούλη, Βερώνη, Ταβουλάρη, Παρασκευοπούλου, Λεκατσά κ.α. Το θέατρο έχει δυναμικότητα 250 θέσεων . Κατά τη διάρκεια του έτους, εκτός των θεατρικών παραγωγών του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Πάτρας, φιλοξενούνται και άλλα θεατρικά και μουσικά σχήματα. Τηλέφωνο: 261 062 3730